De centrale stelling van Hersey en Blanchard is dat mensen bovenal gemotiveerd zijn om te (willen) leren wanneer zij ‘bewust onbekwaam’ zijn: dat men (op een bepaald gebied) weet wat men níet kan. Vaak zijn mensen echter ‘onbewust onbekwaam’. Omdat simulaties en games zowel bestaan uit ‘leren door te doen’ als uit discussie over en reflectie op de game-ervaring, dragen zij sterk bij aan bewustwording van de eigen onbekwaamheid en dus aan motivatie om verader te willen leren. Daarom ligt het voor de hand om een simulatie of game niet op zichzelf te laten staan, maar er bespreking van problemen en uitdagingen in de praktijk en vanuit theorie op te laten volgen en de ‘opbrengst’ van het geleerde in de follow-up te borgen.

Bijgaand figuur laat zien hoe de combinatie van de concepten ‘bewustzijn’ en ‘bekwaamheid’ elkaar beïnvloeden en hoe dit leidt tot een opeenvolging van vier leerfasen.